Pielmieni

pierożki z farszem z surowego mięsa (wołowo-wieprzowe), następnie gotowane, serwowane z kwaśną śmietaną, masłem oraz natką pietruszki, w towarzystwie kwaszonego pomidora. Przepis pochodzi od zesłańców syberyjskich.

Czy o tym wiedziałeś?

Ojczyzną pielmieni jest Syberia, a ich nazwa w języku Korni oznacza „chlebowe ucho”. Zgodnie z przekazami, podobno do mięsa na uralskie pielmieni, mieszkańcy wkładali rąbany lód. Dzięki temu łatwiej było je skleić. Co więcej, w ten sposób przenosiły wodę, co bardzo ułatwiało ich gotowanie.

Boeuf Stogonow

klasyczne mięsne danie, którego głównym składnikiem jest mięso wołowe duszone z grzybami (w sezonie) lub pieczarkami, serwowane z kwaśną śmietaną oraz kiszonymi ogórkami. 

Czy o tym wiedziałeś?

Sama nazwa wzięła się od nazwiska Aleksandra Stroganowa, arystokraty i oficera rosyjskiego czasu wojen Napoleońskich. Jedna z wielu historii tego dania głosi, że porywczy i nieobliczalny Aleksander, kiedy dowiedział się o nielojalności swojej narzeczonej, chwycił za szablę i począł nią siekać wszystko, co miał w zasięgu swojego wzroku. Jego zapobiegliwy kucharz, przyniósł narwańcowi spory kawałek wołowiny, a gdy już była odpowiednio posiekana, usmażył mięso i podał gotowe danie Aleksandrowi na kolację.

Szaszłyk Atamana

soczyste i delikatne mięso wieprzowe w towarzystwie warzyw: cukinii, papryki i cebuli.

Ciekawostka

Ataman to tytuł kozackiego przywódcy. Na terenie Siczy Zaporoskiej, w początkowym okresie jej istnienia, najwyższą władzą kozacką było koło, które składało się ze wszystkich Kozaków zgromadzonych w danym miejscu. Ataman był wybierany, by rządzić Siczą w czasie pokoju i przygotowywać wyprawy wojenne.

Karkówka Kniazia

sztuka mięsa, marynowana w przyprawach i musztardzie, pieczona w piecu konwekcyjno-parowym, podawana saute lub w sosie.

Czy o tym wiedziałeś?

Kniaź to tytuł określający wodza plemienia, później głowę państwa u Słowian i Litwinów. A w końcu dziedziczny, honorowy tytuł szlachecki w Wielkim Księstwie Litewskim.

Solianka

tradycyjna zupa wschodnia, "sbornaja solanka", gotowana na wysokogatunkowych mięsach: wołowina, wieprzowina, kurczak, z dodatkiem wędzonej kiełbasy oraz kiszonych ogórków. Serwowana z gęstą, kwaśną śmietaną, cytryną i oliwkami.

Ciekawostka

Historia pochodzenia solianki jest bardzo kontrowersyjna. Wiele osób sugeruje, że jej nazwa pochodzi od słowa "seljanka", co w tłumaczeniu z języka rosyjskiego lub ukraińskiego oznacza wieśniaczkę i mówi o chłopskim pochodzeniu tej zupy. Inni uważają, że nazwa "solianka" mogła zostać zastosowana ze względu na użyte w zupie kiszone warzywa. Natomiast ilość mięsnych produktów oraz ekskluzywne dodatki (cytryna, oliwki), przemawiają za jej arystokratycznym pochodzeniem.

Barszcz ukraiński

popularna zupa kuchni galicyjskiej, na wywarze wieprzowo-drobiowym z dużą ilością przesmażanych buraków i innych warzyw. Serwowana ze śmietaną, koprem i natką pietruszki oraz czerwoną fasolą.

Czy o tym wiedziałeś?

Pierwotnie była to zupa koloru zielonego, przyrządzana na bazie aromatycznych liści ziela barszczowego. Obecnie głównym jej składnikiem są buraki. Zmienił się jej kolor, ale nazwa pozostała ta sama. Stolicą barszczu jest Borszczów na Podolu.

Okroszka

Gaszący pragnienie, lekki biały chłodnik na bazie kefiru, maślanki i kwasu chlebowego. Gotowany na piersi z kurczaka z dodatkiem sezonowych warzyw; ogórków, rzodkiewki, ziemniaków oraz bukietu zieleniny; natki pietruszki i koperku. Podawany z jajkiem na twardo, chrzanem, musztardą i śmietaną.

Ciekawostka

Pewna anegdota mówi, że okroszka narodziła się, kiedy fajtłapowaty kuchcik wylał dzbanek kwasu do miski ze składnikami na sałatkę jarzynową. Choć dokładne okoliczności powstania tej zupy są trudne do ustalenia, jasne jest, że okroszka to proste danie chłopskie wymyślone, gdy podczas pracy w polu brakowało już czasu i energii na gotowanie. Jedna z chłopek biegła do domu i szybko siekała to, co akurat miała pod ręką – głównie ogórki, rzodkiewki i jajka ugotowane na twardo, żeby się nie psuły – i niosła tę mieszankę, wraz z dzbankiem kwasu i kwaśną śmietaną, na pole. Siedząc w kółku, wszyscy jedli z jednej miski, czekając na swoją kolej pod czujnym okiem głowy rodziny. W latach 30. XIX w okroszka weszła na salony.